Atoom slachtoffers

Tsja! Daar zat ik niet aan te denken toen ik verf spetters over het portret van Jackson Pollok heen drapeerde. Toen het portret zo af was zag het er supercool uit, totdat een Japans meisje mij vertelde dat hierdoor kleine kinderen zouden gaan huilen en bang worden. In eerste instantie was ik mijn concept aan het uitleggen, dat ik het Pollok portret in zijn verfstijl wilde uiten. Ik dacht ik vraag het even aan de opdrachtgever, Katsu.

Hij vertelde mij dat het zou worden geïnterpreteerd als de atoomslachtoffers van Nagasaki. Dat wilde ik natuurlijk niet, waardoor ik besloot de spettertechniek elders uit te beelden. Gelukkig heb ik er een foto van gemaakt, maar soms moet je flexibel zijn en is het zo opgelost! Het portret weer schoon gemaakt en de spetters naar de voorgrond verplaatst. Eigenlijk kwam dit niet eens zo slecht uit, omdat ik niet helemaal wist hoe ik het onder de portretten wilde afmaken.

Wat vliegt de tijd

Wat gaat de tijd snel voorbij, je bent zo bezig met de sculpturen dat de tijd geheel verdwijnt. Vandaag laatste dag en dat betekent dat alles aan elkaar wordt gebreid!
De meeste sculpturen staan dicht naast elkaar en die moeten dan met elkaar worden verbonden. Ik hoop even een filmpje te kunnen maken bij binnenkomst!

Nou dat viel allemaal best mee. Als je klaar bent met je sculptuur vraag je Katsu om even te komen kijken of alles oké is, daarna schudt hij je hand, wat betekent dat het oké is!

Nu kan ik even uitrusten en me klaarmaken voor de volgende trip naar Weston-super-Mare in Engeland. Vandaag op onze vrije dag hebben ze een tour georganiseerd in de omgeving. Prachtig, iedereen kon even de benen strekken en iets anders zien dan zand. Daarna hebben we heerlijk geluncht in een authentiek Japans restaurant. Erg lekker en met veel zorg klaargemaakt. Even gerust en nog wat gewandeld in de stad om te kijken of ik nog wat leuks kon vinden voor thuis, groene thee kit-kat en groene thee snoepjes!

Katsu

Katsu is een gerespecteerd director en kunstenaar in Japan. Hij had een droom die hij heeft verwezenlijkt. Ik heb hem zo’n 20 jaar geleden via Gerry Kirk (een zand-goeroe uit Amerika, die nu met pensioen is) ontmoet in Minamisatsuma Japan (dat toen nog simpel “Kaseda” heette). Gerry organiseerde wereldwijd Zand competities en heeft er toen samen met Katsu een georganiseerd in Japan!

Katsu in zijn speech. Al met al een zeer bijzonder project waar de lat van kwaliteit zeer hoog ligt en is dan ook een zeer gewild project.