Onze zandbergen lagen klaar om gecompact te worden. Tijdens het compacten probeerden we om onze berg zo veel mogelijk te beschermen, met een paar lange, flexibele mallen, tegen het hoger komende water. Dat ging goed totdat in de nacht het water echt heel hoog kwam. Sommige aangestampte bergen van mijn collega’s hebben het die nacht helaas niet gered. Gelukkig stonden mijn mallen er de volgende ochtend nog wel, maar moesten ze er toch later ook aan geloven. De gehele zeezijde werd geëvacueerd naar hogere gronden
Na de evacuatie besloten we om 6 teams van 2 te maken, zodat we opnieuw konden beginnen. Ik werd met Lucinda Wirenga geplaatst en samen maakten we een soort instrument. Zij had dat idee en ik sloot me daar volledig bij aan. Ze wilde graag met bloemen en vlinders aan de slag. Ik dacht oké, maar dan moet daar iets tegenover staan. Ik moest aan een schelde denken, iets macabers. Dus besloten we de rest van ons plannetje eromheen te laten groeien. Het idee was leuk en zo konden we er ieder onze eigen weg in vinden.
Met groot geluk kregen we hulp van Karen en Bert met het schepwerk voor de 4e laag. Super bedankt! Ook was er gelukkig een bulldozer (Texas) die ons hielp. Vandaag zag alles er goed uit. Wel hoog water, maar de bulldozers hadden gelukkig nu een soort dijk gebouwd.
Prijsuitreiking
De laatste dag was wel snik heer, maar nog net te doen. Na het harde werk hebben we heerlijk nog even gezwommen en toen kwam de prijsuitreiking.
Yes, 1e prijs!!
Er was geen jury, dus alle deelnemers moest elkaar beoordelen. Mijn nummer 1 waren Edith en Brian, maar jureren is natuurlijk ook best moeilijk. Ik vond het bijzonder dat de zuidkant precies de noordkant spiegelde. Ik bedoel wij hadden iets abstracts staan in het verre noorden van het noorden en zo ook in het verre zuiden van het zuiden. De middelste sculpturen waren de hoogste van hun kant en de binnenste waren vader en dochter aan het werk.
Achteraf was het misschien beter geweest om de rozen van ons sculptuur rondom te doen, maar goed we kunnen niet alles hebben he. Een leerpuntje voor de volgende keer. Na de wedstrijd blijven we nog een week hangen en werken we mee aan de sandtrail op het eiland. Daar worden allemaal kleine huisjes gemaakt, wat een hele leuke oefening is.
Nog een paar reparaties en dan gaan we naar Arkansas voor een klein project (100 ton zand). Verder weten we niets, dus dat wordt een grote verrassing!